Levensverhaal W.F. Veltman
Willem Frederik Veltman werd op 7 februari 1923 geboren te Den Haag.
Zijn ouders zijn Pauline Maria Rovers en Theodorus Jacobus Veltman. Samen met zijn oudere broer en zus, Paul Cornelis en Maria Anna Theodora groeit hij op in Wassenaar. Hij bezoekt het gymnasium te Leiden en in 1941 doet hij eindexamen gymnasium B.
Gedurende de oorlogsjaren maakt hij kennis met de anthroposofie van Rudolf Steiner.
Direct na de oorlog verbindt hij zich aan de Vrije School te Den Haag. Hij haalt daarvoor een MO acte Frans. Vanaf 1947 geeft hij Franse lessen. Later verzorgt hij ook de vakken Kunstgeschiedenis, Muziekgeschiedenis en Menskunde (Biologie) en regisseert hij vele toneelstukken.
Zijn ouders zijn Pauline Maria Rovers en Theodorus Jacobus Veltman. Samen met zijn oudere broer en zus, Paul Cornelis en Maria Anna Theodora groeit hij op in Wassenaar. Hij bezoekt het gymnasium te Leiden en in 1941 doet hij eindexamen gymnasium B.
Gedurende de oorlogsjaren maakt hij kennis met de anthroposofie van Rudolf Steiner.
Direct na de oorlog verbindt hij zich aan de Vrije School te Den Haag. Hij haalt daarvoor een MO acte Frans. Vanaf 1947 geeft hij Franse lessen. Later verzorgt hij ook de vakken Kunstgeschiedenis, Muziekgeschiedenis en Menskunde (Biologie) en regisseert hij vele toneelstukken.
Eveneens in 1947 treedt hij in het huwelijk met Hanna Lina Arntzenius.
Er worden drie kinderen geboren, Michaël, Rosalind, Peronnik Alain. (Hiernaast is een foto van hun huis) Naast zijn werk aan de Haagse Vrije School is hij actief in de landelijke Vrije Schoolbeweging en in de anthroposofische beweging in binnen- en buitenland, vooral door het geven van cursussen en voordrachten, veelal in het kader van het studiecentrum voor anthroposofie. Tevens heeft hij destijds een 2-jarige toneelopleiding opgericht. |
Vanaf de 1953 is hij redacteur van het sociaal-pedagogische tijdschrift "Vrije Opvoedkunst" (zie ook Artikelen). Hiervoor schrijft hij door de jaren heen een groot aantal artikelen. En in 1968 verschijnt zijn eerste grote boek, over Dante Alighieri. Daarna volgen er van zijn hand nog vele boeken, o.a. over Shakespeare, Goethe, Steiner, Victor Hugo en over beroemde cultuurhistorische plaatsen als Chartres Ravenna en Hellas; alle vanuit anthroposofisch perspectief geschreven, (zie ook Boeken).
Nadat zijn eerste huwlijk met Hanna Arntzenius was ontbonden, trouwde hij in 1975 met Marianne Eelman. En in 1979 krijgen zij een dochter, Dana Maria. |
Na 41 jaar leraar te zijn geweest neemt hij in 1988 afscheid van de Haagse Vrije School. Na dit afscheid begint een periode, van reizen en nieuwe contacten en initiatieven..
Vanaf 1987 heeft hij in dat verband een aantal jaren intensief contact met Portugal over het oprichten van een Vrije School aldaar. Door deze contacten raakt hij geïnteresseerd in de Portugese geschiedenis wat de directe aanleiding vormt voor zijn boek over Alexandre Leroi en over de geschiedenis van Portugal.
In 1987 neemt Wim Veltman samen met zijn vrouw Marianne het initiatief tot het oprichten van de Stichting “Musaï" Via deze stichting worden toneeluitvoeringen en sprookjesvoorstellingen gerealiseerd. O.a. ook een ontmoeting tussen eurythmie en moderne dans in Den Haag.
Vanaf 1997 worden er regelmatig onder zijn regie zelfgeschreven sprookjes opgevoerd, veelal met een Russische of Oost Europese inslag. Van zijn hand wordt een Tobiasspel rond palmpasen gespeeld.
Voortvloeiend uit de Musai Stichting en parallel aan de ontwikkelingen van de Europese Unie wordt er in 1992 door een groep mensen op initiatief van Wim en Marianne Veltman nog een stichting opgericht: de Willem de Zwijger Stichting voor multiculturele samenleving van volken, die activiteiten ontplooit voor een ander soort verenigd Europa. |
Na een eerste kennismaking met mensen in Praag in 1997 wordt er twee jaar later in die stad een Europa-congres georganiseerd. En in 2002 volgt een tweede congres. In de tussentijd reist Veltman naar diverse Europese landen om daar contacten te leggen en te onderhouden voor de Europa beweging.
Een belangrijk aspect is het oprichten van Europahuizen, die een ontmoetingsplek zijn voor mensen van verschillende culturen.
Naast deze reizen begleidt hij mee als cultureel reisleider een aantal groepsreizen van de stichting Brandaan. O.a. naar Ravenna, Israël, Bourgondië en Griekenland.
Voor Veltman is zijn werk zijn levenswerk. Zijn liefde voor toneel, zijn idealen met betrekking tot Europa en de inspiratie uit de anthroposofie en uit het Christendom vormen zijn drijfveren.
Op 22 mei 2018 is Willem Frederik Veltman in zijn woning in Den Haag door de poort van de dood gegaan. Op 95-jarige leeftijd is een rijk leven, vervuld van poëzie en geestkracht tot een einde gekomen.
Een belangrijk aspect is het oprichten van Europahuizen, die een ontmoetingsplek zijn voor mensen van verschillende culturen.
Naast deze reizen begleidt hij mee als cultureel reisleider een aantal groepsreizen van de stichting Brandaan. O.a. naar Ravenna, Israël, Bourgondië en Griekenland.
Voor Veltman is zijn werk zijn levenswerk. Zijn liefde voor toneel, zijn idealen met betrekking tot Europa en de inspiratie uit de anthroposofie en uit het Christendom vormen zijn drijfveren.
Op 22 mei 2018 is Willem Frederik Veltman in zijn woning in Den Haag door de poort van de dood gegaan. Op 95-jarige leeftijd is een rijk leven, vervuld van poëzie en geestkracht tot een einde gekomen.